قندک روی پاهای کوچولوش وایستاد

پسر گلم دیروز همش دستای خوشگلتو از همه جا می گرفتی و بلند میشدی و با شهامت زیاد یکی از دستاتو ول می کردی از صبح چند بار این کارو کردی و هر بار که من می رفتم تو آشپزخونه میومدی دنبالم و به پاهام میچسبیدی مثل روزای دیگه اما با این تفاوت که یکی از دستاتو ول می کردی و من همش می ترسیدم بیافتی و بلایی سرت بیاد تا اینکه شب موقع خوردن شام بود که برای خودت دور اتاق می چرخیدی و ما هم مشغول شام خوردن بودیم که یک دفعه دستت رو از مبل گرفتی و بلند شدی و بدون کمک مبل وایستادی و ما همه شوک شدیم بعد شروع کردیم به دست زدن و تشویق کردنت  تو هم هاج و واج ما رو نگاه می کردی مونده بودی چرا ما داریم میخندیم و دست میزنیم. این لحظه یکی از شیرین ترین لحظه های زندگی یه مادره همون موقع ناخوآگاه یاد اولین باری افتادم که خواهرجونیت وایستاد چقدر من و بابایی ذوق کردیم و ملی شوک شده بود درست مثل دیشب شما حالا 8 سال از اون روز می گذره و امروز نوبت توست که اولین ها رو تجربه کنی و شاذی و نشاط رو به خونمون بیاری

امیدوارم توی زندگی همیشه پرتلاش و پویا باشی و زیباترین لحظه ها رو برای خودت و ما بیافرینی.

دوستت دارم قندک من