آذر ماه 94

با سرد شدن هوا و ورود ویروسای جورو اجور سرماخوردگی و آنفلانزا پاشو تو خونه ما هم گذاشت و درست با آاز ماه ذر ما درگیر بیماری بچه ها شدیم. اول کوروشی به سختی مریض شد و با تبای شدید و گلودرد شروع شد در عرض یکهفته بچه یک کیلو کم کرد و لب به غذا نمی زد. سه بار کتر بردمش و داروهای جورواجور تا بالاخره دکتر طالعی داروی درست و حسابی تجویز کرد و پسرم کم کم بهتر شد. تو این مدت مهد تعطیل و همش بهانه می گرفت که میخام برم مهد صبحا از خواب بیدار میشد و با حال تب دار و داغون گریه می کرد که میخام مهد برم .

بعد از بهبود نسبی کوروش ملینا درگیر شد و ملی هم تبای شدید و بدن درد و گلودرد و خلاصه به نوبت من و بابا محمد. بعد از بهبود نسبی هم باز علایم سرماخوردگی همش در رفت و آمد بود. مهد رفتن کوروش خیلی نامنظم شد و از طرفی من خیلی نگران بودم و روزایی که می رفت استرس داشتم مبادا دوباره ویروسی بگیره. تا اینکه بالاخره تصمیم رفتم از دی ما به مدت دو سه ماهی مهد رو کنسل کنم تا کمتر درگیر مریضی بشیم. با اینکه الان کوروش خیلی به مهد عادت کرده و علاقه زیدی به رفتن داره اما نگرانشم و دوست ندارم بچه مشکل براش پیش بیاد از این ویروسای اجق وجق هم می ترسم

اواسط آذر یه برف حسابی اومد و اون روزا کوروش تازه بهتر شده بود و ما تصمیم گرفتیم بچه ها ر برای برف بازی ببریم شاندیز تا یه دل سیر بازی کنن:

کوروش قوه تخیلش بسیار زیاد هست و همش تو بازی ها وسایلشو به چیزایی تشبیه میکنه با لگوهاش خیلی خوب بازی میکنه و با اونا حیوانات رو درست میکنه :

اینجا با لگو زرافه درست کرده

شب یلدای خانوادگی ما